Εξερεύνηση

Μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο, το οποίο εκτείνεται στο «μέτωπο» της πόλης προς τη λίμνη, αξίζει μόνο αν έχεις διάθεση να περιπλανηθείς και να χαθείς. Μια καλή αφετηρία για τη βόλτα αυτή είναι το Ρολόι της πλατείας (1905), απέναντι από το Δημαρχείο.

Κατέβαινε τον κεντρικό δρόμο, όπου θα βρεις χρυσοχοεία και καταστήματα με είδη λαϊκής τέχνης και σουβενίρ, και άφησε το ένστικτο να σε οδηγήσει. Δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου, κάθε μικρό δρομάκι, κάθε στενάκι, είναι και μια έκπληξη.

Το νησί αγκαλιάζει τη λίμνη, ο ορίζοντας μεγαλώνει, η λίμνη σηματοδοτεί το πέρασμα σε μία άλλη, μαγευτική εποχή. Ο χρόνος κυλάει ανάποδα και σταματάει χρόνια πίσω, αν και η διαδρομή με το καραβάκι κρατάει μόλις δέκα λεπτά. Έχει μήκος 800 μέτρα και πλάτος 500, περίπου 100 σπίτια και βυζαντινές μονές, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει ο χώρος που θανατώθηκε ο Αλή Πασάς. Μένουν περίπου 180 άτομα.

Δέκα λεπτά αρκούν για να ζήσεις μία εμπειρία ζωής στα Ιωάννινα, ένα μικρό ταξίδι στο χώρο, αλλά τεράστιο στο χρόνο. Τόσο διαρκεί το ταξίδι από τα Γιάννενα στο νησί της λίμνης με το μικρό, γραφικό οικισμό...

Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα των Ιωαννίνων είναι πως μπορείς να δεις σχεδόν τα πάντα... περπατώντας. Αφήνεις το αυτοκίνητο σε κάποιο πάρκινγκ ή κατεβαίνεις από το λεωφορείο κι όλα είναι μπροστά στα πόδια σου! Αξιοθέατα, γεύσεις, μυρωδιές, εικόνες από την μακραίωνη ιστορία του τόπου, φυσικές ομορφιές, γραφικές γωνιές, φαγητό, ποτό και διασκέδαση.

Μέσα σε μόλις δύο εικοσιτετράωρα, γεμίζεις με μοναδικές εμπειρίες και ευχάριστες αναμνήσεις.

Στο χωριό Καλαρρύτες Τζουμέρκων, θα σε αφήσει άφωνο η Mονή Κηπίνας, ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της Ηπείρου.

Σκαρφαλωμένη στο βουνό, χτισμένη στο κοίλωμα ενός κατακόρυφου και απότομου βράχου, ο οποίος έχει λαξευτεί με τέχνη ώστε να σχηματίζει ένα τέλειο θόλο, προκαλεί δέος και θαυμασμό. Το μοναστήρι χτίστηκε περί το 1212 μ.Χ. και είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Καλωσόρισες σε ένα φαράγγι, που έχει καταγραφεί στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες! Το φαράγγι του Βίκου, μήκους 24 χιλιομέτρων, είναι ένα από τα μεγαλύτερα, βαθύτερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια στον κόσμο. Με μεγάλη ποικιλία και εναλλαγή διαφορετικών οικοσυστημάτων, αποτελεί μια πανδαισία χλωρίδας και πανίδας, ένα από τα λίγα εναπομείναντα καταφύγια άγριας ζωής στην Ευρώπη σε σχεδόν παρθένα κατάσταση με 133 είδη πουλιών και 24 θηλαστικών. Ναι, είναι πολύ πιθανό σε κάποιο βράχο παραδίπλα σου να σκαρφαλώνει ένα αρκουδάκι!

Δεκαπέντε χιλιόμετρα έξω από τα Γιάννινα, δεσπόζει ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης, ένας τόπος που τον περιβάλλει το δέος. Τα τελευταία χρόνια, επιχειρείται η αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου αλλά και άλλων μνημείων, με την ελπίδα ότι, κάποια μέρα, θα ακουστούν ξανά οι φωνές μεγάλων ηθοποιών. Κοντά στην πόλη, στο Μπιζάνι, είναι και το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων, μοναδικό στο είδος του σε ολόκληρη τη χώρα.

Δεν είναι και λίγες οι επιλογές που έχετε για απόδραση από τα Ιωάννινα. Από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς είνατι, το Ζαγόρι, το Μέτσοβο, τα Τζουμέρκα και η Κόνιτσα. Δεκάδες παραδοσιακοί, πέτρινοι οικισμοί που διατηρούν την πολιτισμική τους ταυτότητα. Τους χωρίζουν, ποτάμια, πέτρινα γεφύρια, γεωλογικά σχήματα, η χαράδρα του Βίκου. Πεζοπορία στα αναρίθμητα μονοπάτια του Ζαγορίου, ορειβασία στον Σμόλικα και στη Δρακόλιμνη, αλλά και δραστηριότητες, όπως parapente, και εξορμήσεις για άγρια μανιτάρια.

Όποια πύλη και αν διαβείς, για να μπεις στο κάστρο, δεν έχει σημασία. Με την είσοδό σου σε αυτή την καστρινή πολιτεία, η φασαρία της πόλης μένει απέξω. Ένας παραδοσιακός οικισμός, που μέσα του υπάρχουν διάσπαρτα οθωμανικά κτίρια, όπως το Σουφαρί Σεράι και το τζαμί Ασλάν πασά, το οποίο στεγάζει το Δημοτικό Μουσείο, αλλά και η Εβραϊκή Συναγωγή.

Το ιερό της Δωδώνης είχε πανελλήνιο κύρος στα αρχαία χρόνια. Άρχισε να χτίζεται στις αρχές του 3ου αι π.Χ. με έδρανα από ασβεστόλιθο. Η τοποθεσία του είναι στρατηγικής σημασίας, καθώς βρίσκεται πάνω στην αρχαία Εγνατία οδό. Και μόνο η κατασκευή του αποτελεί δείγμα της αρχιτεκτονικής μεγαλοφυίας των αρχαίων Ελλήνων.

Στη Ρωμαϊκή εποχή, αφαιρέθηκε από το αρχαίο θέατρο η πρώτη σειρά εδράνων, για να λειτουργήσει με ασφάλεια ως Ρωμαϊκή αρένα και να πραγματοποιούνται εκεί μονομαχίες και θηριομαχίες.

«Βάλια Κάλντα», Βόρεια Πίνδος, 3χλμ από τη Βοβούσα, τοποθεσία Λάριανη, υψόμετρο 1.050 μ, χωρητικότητα 50 άτομα.

Μαυροβούνι, τοποθεσία Κόκκινη Βρύση, υψόμετρο 1.950 μ, χωρητικότητα 29 άτομα.

«Α. Βερτόδουλος», Μιτσικέλι, τοποθεσία Ασβός ή Βρύση, υψόμετρο 1.400 μ, χωρητικότητα 28 άτομα.

«Δ. Γεωργούλης», Τύμφη, τοποθεσία Διάσελο Αστράκας, υψόμετρο 1.930 μ, χωρητικότητα 53 άτομα.

Σμόλικας, τοποθεσία Νάνες, υψόμετρο 1.700 μέτρα, χωρητικότητα 20 άτομα.

Γράμμος, τοποθεσία Αετομηλίτσα, υψόμετρο 1.400 μ.

Μόλις τέσσερα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Ιωαννίνων, βρίσκεται το χωριό Πέραμα κι ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ευρώπης, με ιστορία 1,5 εκατομμυρίων ετών.

Οι θάλαμοί του, είναι τόσο όμορφοι που πολλοί επισκέπτες, γεμάτοι δέος από την ομορφιά που κρύβει η γη στο εσωτερικό της, θεωρούν αδύνατο ότι όλα όσα απολαμβάνουν έχουν διαμορφωθεί χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση!

Οι σχηματισμοί είναι χιλιάδες, ο ένας πιο εντυπωσιακός από τον άλλον- άλλωστε κανένας δεν μπορεί να συναγωνιστεί τη φύση στα θαύματα της δημιουργίας.

Ελλάδα χωρίς θάλασσα, απλά δεν υπάρχει. Τα Ιωάννινα δε διαθέτουν, όμως με μία μόλις ώρα υπέροχης διαδρομής στην άνετη, σύγχρονη Εγνατία οδό, φτάνεις στις πιο γαλάζιες, διάφανες, κρυστάλλινες, καθαρές ακτές της Μεσογείου. Στις ακτές του Ιονίου Πελάγους, που προσφέρουν αναρίθμητες επιλογές αναψυχής και ξεκούρασης.

Αμέτρητες παραλίες, πάνω σε μία ακτογραμμή περίπου 60 χιλιομέτρων. Καλαμίτσι, Μύτικας, Μονολίθι, Κανάλι, Καστροσυκιά, Λυγιά, Βράχος, Λούτσα, Αμμουδιά, Αγία Κυριακή, Λύχνος, Πάργα, Βάλτος, Σαρακήνικο, είναι μερικές από αυτές.

Στα Ζαγοροχώρια έχουν χτιστεί τα περισσότερα πετρόκτιστα γεφύρια της χώρας. Σήμερα διασώζονται πάνω από 60, αλλά στην εποχή της ακμής, περίπου στα 1800, ήταν 150-200.

Το χτίσιμο κάθε γεφυριού ήταν μεγάλη είδηση για τα χωριά της Ηπείρου. Όταν τελείωνε το γεφύρι, γινόταν μία ειδική γιορτή για να διαπιστωθεί αν αντέχει βαριά φορτία. Μαζεύονταν όλοι οι κάτοικοι, γέμιζαν σακιά με πέτρες, τα φόρτωναν στα μουλάρια και τα οδηγούσαν πάνω στη γέφυρα για να δούνε πόσο βάρος μπορεί να αντέξει. Ήταν τεράστια ντροπή για τον πρωτομάστορα, αν αυτό κατέρρεε.